Thursday, November 23, 2006

Бид "азтай" улс юм

Өнөөдөр яах аргагүй ийн бодоход хүрлээ шүү. Учир нь би гэж хүн Япон хэл сурч эхлээд байгаа юм. Өглөө бүр 9-оос 13 цаг хүртэл нухна даа.
Япон хэл нь Монгол, Солонгос, Турк бас Татар, Азарбайжан, Туркменстаны гээд нилээд хэдэн хэлтэй хамт Алтайн язгуурын хэлэнд гарал үүсэл нэгтэйгээрээ багтдаг байна л даа.
Энэ нь Англи, Герман, Орос гэх мэт хэлтэй харилцуулахад харьцангуй хялбар сурах боломжийг бидэнд олгоноо бас. Манай Хангүгд сурдаг найзууд маань Солонгос хэлийг 3 сар дотор л сурсан гэж ярьж байсан. Тэгээд бодохоор ер ярихад бол гайгүй байх талтай юмаа.

За тэгээд нөгөөх Япон хэл рүүгээ буцаж ороод, бичиг үсгийн талаар нь бодсоноо бичие.
Япон хэл Хирагана, Китакана үсэг Канжи буюу Ханз дүрс үсэг хэрэглэдэг. Хирагана, Китакана нь авиа үсэг бөгөөд ханз шиг дүрслэлтэй ч крилл, латин, уйгаржин бичигээс ялгаатай нь ма, ми, мү гэх мэт гийгүүлэгч дээр А, И, Ү, Э, О гээд эгшигийг нийлүүлсэн маягтай. Хирагана нь өөрсдийн үгээ Китаканагаар гадаад үгийг бичдэг гэж байгаа. Жишээ нь гэхэд би гэхийг Ваташи буюу 3н үсгээр Ва-Та-Ши, Катаканагаар английн apartment-ыг шууд галиглаад А-Па-То гээд аваад хаячихна. Амар ч юм шиг. За тэгээд энэ хоёр үсэгүүд нийлээд 100 гарна, дээрээс нь Япончууд Хятадаас ханз дүрс үсэгийг нь "туучихсан" болохоор ханзаар ихэвчлэн бичдэг гэж байгаа. Япон хэлний Санкюу буюу 3-р түвшинд очиход дор хаяж 150 ханз, Никюу буюу 2-р зэрэгт очиход 1500 орчим ханз мэддэг байх хэрэгтэй гэж гэнэ үү. Хэцүү юм аа.
Японы засгийн газраас албан ёсоор 3800 орчим ханзыг баталж гаргаад, түүнийг мэдэж байж ном, сонинг жоохон гарчиглана гээд бод доо.
За тэгээд энэ олон мянган ханз үсэгүүд нь эрт дээр цагт өнөө агуйд сийлж эхлэсэн сүг зурагнаас үүдэлтэй байх. Цаг хугацааны явцад сайжирсаар байгаад одоогийн энэ ханз болжээ. Тэгэхээр энэ хятад, япон нөхдүүд "сайжруулсан сүг" үсгээ энэ өнөөгийн хөгжсөн нийгэмд аваад л яваад байна шүү дээ. Энэ нь өнө эртнээс уламжилж ирсэн бичиг соёлын судар, бичиг гээд бүгд үүн дээр бичигдсэн учраас тэгдэг биз дээ. Гэхдээ л хөгжил, дэвшил гэдэг хуучин зүйлийг шинээр халж өөрчилөхөд хүргэдэг (Япончуудын дотор ханзаа өөрчилөх талаар яриа гардаг болов уу). Улс орнууд бичиг үсгээ өөрчилсөн хийсэн түүх гэвэл манайхаас авахуулаад байна шүү дээ.
Ер нь 40онд яагаад уйгаржин монгол бичигээ солиод одоогийн крилл бичиг руу хөрвөчихсөн юм бол? Орос ах нарын нөлөөгөөр үү, эсвэл тухайн цаг үеийн шаардлагаар уу?
Ийм хэцүү, цаг их авсан сүг зураган бичигтэнүүд солиогүй байхад, адилхан авиа үсэг мөртлөө соличихдог. Гэхдээ түүхэнд хэзээ ч хэрвээ гэдэг үг байдаггүй гэдэг. Хожимын үеийнхэн маань биднийг уйгаржин үсгээ сольж крилл үсэгтэй болсон нь оносон эсэхийг шүүн тунгаах биз. Өвөрлөгч нөхдүүд маань харин хаа очиж уйгар бичигээ аваад үлджээ. Тоо статистикаас харахад монгол хэлээр 5,8 орчим сая хүн ярьдаг гэж байна. Харин Япон хэлээр 130 гаруй сая хүн ярьж, Япон хэл дэлхийн хамгийн олон хүн ярьдаг хэлүүдээс 9т ордог байна. Хамгийн олон хүн ярьдаг нь мэдээж 1 тэрбум гаруй хүн ярьж байгаа Хятад улс орно.

Ингээд бодохоор монголчууд бид "азтай" улсууд юм. 35хан үсэг тогтооход ямар ч сонин, хэвлэлээ уншиж чаднаа гэдэг Хятад, Япончуудын дэргэд томоохон аз завшаан юм. Аливаа мэдээллийг уншиж авч чадахгүй байна гэдэг томоохон хоцрогдол бөгөөд адгуусаас ялгагдах 1 шинж байхгүй.

Тэгэхээр энэ хэдэн мянган ханзыг цээжилчихээд уншдаг болчиход 130 сая хүмүүсийн ярьж, хэлэлцэж буйг ойлгодог болно гэж бодохоор сурахаар шийдлээ. Би ч бас 130 сая + 1 дэхь "азгүй" хүн юм даа. :)

Wednesday, November 22, 2006

Багын дурсамж - 4

"Хүн болох багаасаа, хүлэг болох унаганаасаа" манай ардын үг.

Багын дурсамжаа үргэлжлүүлье:

Өвлийн өвгөнөөс татгалзав
За тэгээд намайг багын л бие томтой байсан гэж уншигч та гадарлаж буй байх. Тийм болоод ч тэрүү, намайг жил болгоны шинэ жилээр өвлийн өвгөн болгодог байлаа. Цэцэрлэгийн дунд байхад билүү дээ, уламжлал ёсоор өвлийн өвгөн болгох гэхээр нь би багшдаа өвлийн өвгөний номинацаас энэ удаа татгалзаж буйгаа хэлээд хаялаа. За тэгтэл намайг Лхагваатай хамт алиалагч болгочихдог юм байна. Өвлийн өвгөн нь Түмэнбаяр гээд хүүхэд боллоо. Хожим нь бид хоёр 10 жилд ангижавууд болсон юм.
Цэцэрлэгийн шинэ жил болоод л, бага ангийн бацаанууд дуулж бүжиглээд л ... Мань хүн наана нь яахав дээ, дэнхийсэн том алиалагч гуай энэ тэрийг харж элэглээд л заалны дунд бараг галзуурч байнаа. Тэгсэн туслах багш над руу хараад гараа зангидаад "Ну Погоди" гэж байна, за тэгэхээр нь "хазаараа татлаа". Дараа нь нөгөө миний үнсдэг охин , жижиг алиалагч, багш бид нар зургаа авахуулсан юм. Сүүлд нь том ангид орчихоод нөгөөхөө үзэж байхнээ харин, миний алиалагчын том монхор хиймэл хамар томдоод аман дээр ирээд, сахал нь эрүүний доор унжиж байсан шүү. Нэг хэсэгтээ л нөгөө зургаа хүмүүст үзүүлэхээс ичдэг байлаа шүү.

Ямар хүүхэд өндрөөс айдаг вэ
Манай гэр "3 шар"-ын 3 давхарт байдаг байсан юм. Тэгээд заримдаа хүүхдүүдтэй гадаа нуугдаж тоглоцгооноо. Нэг өдөр нэгийгээ эрээд эрээд олдоггүй. Гадаах пингүүдээр, хураалгаатай мод, бүх орцоороо нэгжээд олдоггүй. Тэгсэн чинь харин нөгөөх чинь байрны дээвэр дээр гарчихаж л дээ. Хэхэхэ. Араас нь бүгдээрээ гарцгаалаа. Тэгсэн нөгөө хэд маань 3 давхараас доошоо хараад шүлсээ хаяад л, зарим нь бүүр байшингийн дээврийн ирмэг дээр сууцгаачихсан хээв нэг сууж байнаа. Би хааяа телевизийнхээ антенийг засах гээд дээвэр дээр гардагч доошоо ерөөсөө харж чаддаггүй юм. Толгой эргээд л яг унах гэж байгаа юм шиг санагдаад байдаг. Тэгээд би өөрийгөө аймхай хулчгар хүүхэд гэж боддог байлаа шүү. Харин сүүлд нь том ангид ороод хүний биеийн анатоми үзэж байхнээ цус билүү даралт билүү, тэр хавийн л нэг зүйл нь багатай хүн өндөр юм дээр гарахаар толгой нь эргэдэг гэж байна лээ.

Чоно шиг бол чоно шиг л бай
Зун болоод айлууд зуслан лагерьтаа гарчихсан үед л дээ. Лагерийнхаа командын хэдэн нөхдөө дагуулаад (би ч тэр хавидаа атаман маягтай) голд сэлээд буцаж явж байсан чинь нэг гоё машин, гоё майхантай хэдэн хүн голын эрэг дээр байж байна. Хэдүүлээ гуяа алгадаад л тавиад хүрлээ л дээ. Машин нь Нива байсан ч билүү дээ, майхан нь гэж гоё гоё тод өнгөтэй барууны майхан байсан. Хажууд нь нэг хөөрхөн эгч, ах хүү хоёр байнаа. Маниус ч хоорондоо шивнэлдээд, соёлыг гайхаад биширэнгээ алдаад байж байтал ах хүү бид нартай юм ярилцгааж байнаа. Хаана юу хийдэг хүүхдүүд үү, хэний хүүхэд үү, аавыг чинь хэн гэдэг юм гээд л байцааж гарлаа. Хажуугаар нь манай нэгийг бүдүүн л гэнэ, гахай шиг л гэнэ, нэгийг нь тожгор л гэнэ.. Нөгөөдүүл юм ярихгүй чимээгүй болчихов. Тэгсэн надаас аавыг чинь хэн гэдэг үү гэж байна. Би ч Мөнгөнгадас гэсэн чинь мань хүн баахан инээснээ. Аль мөнгөнгадас, энэ манай майханы энэ гадас уу, мөнгөөр гадас хийдэг юм уу л гэнэ. Тэгснээ ганцаараа баахан мар мар инээснээ, хажуу талынхаа эгч рүү харж байнаа. Эгч инээгээгүй шиг санагдах юм. Тэгэхдээ л шал дургүй хүрээд явчихаж байгаа байхгүй юу. Тэгэхэд л анх нээрээ манай аавын нэрийг яагаад Мөнгөнгадас гэдэг юм болоо гэж бодлоо. Тэгээд ах хүүгээс бушуухан холдохын түүс болоод коммандаа дагуулаад л гуяаа алгадаад цаашаа давхилаа. Жоохон холдонгуутаа хэдүүлээ эргэж хараад "чи муу өөрөө бүдүүн гахай, гүзээ нь унжаад мангар мангар" гэж баахан орилтол цаанаас "Юу гэнээ, муу бацаанууд. Алив хүрээд ир" ухааны юм хашхирч байнаа. Тэгтэл манайханаас нэг нь чулуу аваад шидлээ шүү. Бид нар ч гэнэт санаад баахан чулуу нүүлгэж орхиод "Зугтаааараййй" гээд эргэж ч харалгүй тэр чигээрээ ум хумгүй зугтлаа. Тэгээд лагерьтаа ирж нэг санаа амарав. Учир нь араас хөөгөөд ирвэл нохойтойгоо нийлээд моральгүй ах хүүгийн данхар толгойг чулуугаар угтана л даа.
Хүнийг хайрлаж байж хүнээр хайрлуулна гэж байдаг. Хэдийгээр бид тухайн үед жоохон хүүхдүүд байсан ч хэн нь муу, хэн нь сайн бэ гэдгийг ухаардаг байсан юм шүү.

Нохой архируулах гэж яадаг вэ
Багад маань аав, ээж хоёр маань их орой ажилаасаа ирдэг байсан л даа. Ер нь тэр үеийн бүх л айлуудын аав ээж нар орой харьдаг байсан. Манай ээж бол 7 цаг үед ирнэ. Аав бол түүнээс хойш ирнэ. Аавыг ирэхэд бид баярлаад л өмнөөс очдог байв шүү. Манайх таван хүүхэдтэй ба ээж маань одоо бодоход бид мэтийн гутал өмсөөд гурав хоногт точийлддог нөхдүүдийг мөр бүтэн явуулах гэж ихээхэн цаг гарзаддаг байсныг ухаарах завгүй л гүйж байж дээ. Нэг удаа хашаа давах гэж байгаад өмднийхөө алцааг юу ч үгүй зад татаад хаялаа шүү. Тэгээд жоохон ичмэр болоод гэртээ гүйгээд орж иртэл ээж алга, эгч ч алга. Одоо яахав дээ, ээжийнхээ юм оёж байгааг бишгүйдээ нэг харсан тул өмдөө тайлж аваад утас зүү сүвлээд урагдсан алцаагаа хөвөрдөж орхиод гараад гүйлээ дээ. Түүнээс хойш бас өөрөө урсан юмаа аль болох өөрөө оёчихдог болсон гэж байгаа.
Нэг удаа байрныхаа өмнө талбайд тоглож байтал аав, ээжүүд салхилангаа хуучилж байнаа, тэгснээ хүүхдүүдийнхээ тухай яриад, цаашаа хэний хүүхэд өөрөө юмаа оёчихдог, хоолоо хийчихдэг гээд явж өглөө. Тэгтэл ээж маань: -"Манай энэ хүү, өөрөө урсан хувцасаа оёчихдог юм одоо тэр алцайг нь харахгүй юу. Нохой архирч байгаам шиг. Гэхдээ яахав дээ" гэж байна. Түүнийг сонсоод бидэнд бол өчүүхэн төдий зүйл ч гэсэн аав, ээжид маань томоохон урам болдог юм байна гэдгийг ухаарч билээ. "Нохойг архируулангаа" ээжийгээ урамшуулнаа гэж уул нь ийм хялбархан байгаа биз дээ.

Өлгөөтэй жаал
Тэр үеийн хүүхдүүд бол санаж байгаа байх даа. Аль ч билээ нэг ном дээр "Өлгөөтэй жаал" гээд шүлэг байдаг даа. Гоё гоё зурагтай, тэр нь их хөөрхөн өвөрмөцөө. Том том нүдтэй хүүхдүүд зурчихсан байсан.
... Өлгөөтэй жаал,
Өөрөө өөрийгөө өлгөсөн ч юмуу...
..Ямар хувцас биш,
Ядаж бээлий биш,
Яагаад энэ жаал хашаанд өлгөгдөв...
...Нүүр нь мэнчийгээд нүдээ аниад, хичнээн тийчлэв ч ... гээд гоё шүлэг байдаг даа. Мартаж орхижээ. Түүн шиг явдал надад 2 ч удаа тохиолдсон юм.

-Эхний өлгөгдөлт:
Цэцэрлэгийн тоглоомууд дээр оройхон хүүхдүүд нууцаар тоглодог байв. Яагаад ч тэгээд хүүхдүүдийг хөөгөөд байдаг байсан юм, бодвол цонх шилийг нь хагалчихдаг байсан юм боловуу.
Тэгээд манай байрны хэсэг хүүхдүүд 3-р цэцэрлэгийн тоглоомийн талбайд тоглож байтал гэнэт: -Хөөе, манаач ирлээ гээд л хүүхдүүд дэр хийтэл гүйлээ дээ. Том хүүхдүүд нь хашааг даваад, жижигчүүд нь шургаад л гарцгаалаа. Би гэж хүн нэг их лаг хүн болоод томчуудаас сурсан стилиэр хашааг давлаа. Тэр нь өөрийн цээжээр татсан хашаа руу хоёр гараараа бариад үсэрч, гэдсээрээ хашаан дээр тэгнэнгүүтээ цээжээ огцом доошлуулж толгойгоо годройтуулж хөлөө савж хашааг давуулаад хөл дээрээ хашааны цаана буудаг байхгүй юу. Тэгсэн мань хүний өмдний тэлээнд хашааны сараалж хавж оронгуутаа хашаа давахад мушгирч эргээд цаашаа ч үгүй, наашаа ч үгүй өлгөгдөж орхидог байна шүү. Хөл газарт хүрдэггүй, тэлээ тасарахгүй, ядаж байхад өмд урагддаггүй бөх юмаа. Яаж ч хавчигнаад тасардаггүй ээ. Яг тэндээ өлгөгдөж орхилоо.
Заза, одоо ингээд л өнгөрлөө. Нөгөө манаачид ч нүүр нүдгүй балбуулж дээ гээд нүдээ аниад хүлээлээ шүү. Тэгтэл харин манаач нь нэг эгч таарч, "хүн алах гэж байгаам шиг, юундаа хар хурдаараа зугтаадаг юм. Унаж үхэх гээ юу" энэ тэр гээд баахан үглэнгээ харин намайг буулгаж өгч билээ. Айсан, ичсэн гэж хэлээд юүхэв.

-Дараагийн өлгөгдөлт:
Сургуульд орчихсон бага ангид байлаа. Эмээгийнх гэр хороололд байдаг ба эмээгийндээ их очдог байв. Бүүр тэндээ хоноод тэндээсээ хичээлдээ ч явна. Гэр хороололынхон нөгөө хэдэн хашааний ирмэг дээгүүрээ сүлжиж давхиад л, тоглох нь ч ондоо л доо. Нэг удаа хичээлийн цагаас түрүүлж гараад хажуу хашаанд байдаг ангижавынх руугаа хашаанд дээгүүр гүйлээ дээ. Жоохон хүүхэд намхан байдаг болохоор тэнцвэрээ сайн олдог юм шиг байгаа юм.
Тэгээд яг очих гэж явтал гэнэт хажуугаас нэг нохой огцом хуцтал цочиод хөл алдаад доошоо уначихав. Тэгтэл ардаа үүрч явсан цүнх, ар нуруу хоорондуур хашаа ороод яг өлгөгдөж орхих нь тэр. Хичнээн тийчлээд ч нэмэргүй, хөл газарт хүрэхгүй болохоор цүнхээ тайлж чадахгүй. Хэхэхэ. Яахаа мэдэхээ байгаад "туслаарай, туслаарай" гээд орилж байтал харин айлын хүн гарч ирээд буулгаж өгч билээ.

Найзын тус
Нэгдүгээр ангид орсон шинэхэн сурагч байв. Хичээлдээ явах их дуртай байлаа. Тэр үед сургууль гэдэг их л хүндлүүштэй, дотор нь ороход нэг л сэтгэл хөөрөөд, бас сүрдмээр л дээ. Тэр үед ЖА буюу жижүүр ангийнхан үүдэнд зогсоод сурагчдаас хумсаа авсан эсэх, гараа угаасан эсэх, захны даавуу цагаан эсэх, нусны алчуур, хөлийн алчуур, эгээтэй л чихний алчуур шалгадаггүй байв. Гай болж нэг өглөө индүүсэн нусны алчуураа мартаад гарчихжээ. Үүдэнд зогсоод хамаг халаасаа ухаад олдоггүй, хар өвлийн хүйтэнд буцаж явах боллоо доо гээд зогсож байтал харин Батнар гээд манай ангийн хүүхэд таарлаа шүү. Тэгээд мань хүн бас их сэргэлээн: -"Энэ хүүхдийн аав нь сургуульд багшилдаг ш дээ, ороод ааваасаа авчихнаа" гэтэл НИВАЛ жоохон бодсоноо оруулчихлаа шүү. Хоёулаа цаашаа нивал ахыг хөөрхөн дөнгөснөө яриад, Батнарын сэргэлэнг гайхаад л хичээл дээ орсон шүү. Тэр үед хүүхдүүд их л цагаахан байжээ.

За тэгээд жоохон Эрхэмээгийн ээлжит адал явдалтай дараа учруулъя даа.

Бусад блогоор сонин сайхан?

Өнгөрөгч долоо хоногоос эхлээд япон хэл үзэж эхлэсэн тул өглөөний ажилын цаг "чад" боллоо. Өглөөгүүр нилээд ажилаа дөхүүлчихдэг байсан тул одоо өдөр, оройн цагыг өндөр үр бүтээлтэйгээр ашиглах хэрэгтэй болов. Товчоор хэлэхэд ажлын цаг маань эрс багасав.

Ойрд чөлөөт цаг хомс байсан ч яаж ийгээд хэдэн блог уншиж орхисноо сонирхуулбал:

Хөлгөний блог:
-Багаар ажиллахуй Японы менежмэнтийн "Кайзен" гээч философи болон япончуудтай багаар ажиллахад хэрхэх талаар бичсэн байна. Сонирхолтой байлаа.

-Хаанаасаа хаалгач нь Нэр хүндтэй томоохон компанид гадаадад төгссөн шинэ залуу мэргэжилтэн хэрхсэн түүх ч мөн ихээхэн сонирхол татав. Гэхдээ энэ нэг бодлын хөгжилтэй гэмээр ч бас бидэний хэнбугайд ч таарах магадлалтай болон иймэрхүү тохиолдолд та өөрөө яах вэ гэсэн асуултыг таньд үлдээх байх гэж найдаж байна.

Нанагийн блог:
Багаар ажиллах талаар бас л дажгүй зүйл бичигдсэн байна. Гэхдээ монголчуудын багын ажиллагаа шүү.

-Баян болон ядуу хүмүүсийн ялгаа юу вэ? Дээхнэ уншиж байсан "Баян аав, ядуу аав" номны санаатай ер нь төстэй байсан ба үүнийг хуулж аваад долоо хоногт ядаж 1 удаа сөхөж харчихаад байвал ум ма ни бадми хум-аас илүү дээр тарни байх гэж бодлоо.

-Амжилтын оргил өөд тэмүүлэхүйд Үнэхээр та ямар нэгэн туйлын зорилготой болоод түүний төлөө ажиллаж буй бол хүндрэл, бэрхшээл олон л тохиолдоно. Үүнийг нэг уншаарай гэж зөвлөе.

Тогоруугийн блог:
Сүүлийн үед өвөрмөц сэтгэлгээтэй нууц блогчин болох Тогорууг нилээд сонирхож орж байгаа. Надаас ялгаатай нь би өнгөрсөн дурсамжаа бичдэг бол мань хүн яг одоо цаг дээр өөрийгөө бичдэгт байгаа юм. Аймаар их алдаатай бичдгийг нь бодвол мань хүн Бадаагийн онлайн латин-крилл хөрвүүлэгчийг ашигладаг юм байхаа даа.

-Би "арзгар" баймаар байна дээр "хэв шинжид баригддаггүй хүн" буюу "урсгал сөрөгч" хүний талаар аваад хаяасан байсан. Нилээд инээсэн шүү.

Хишигээгийн "Би мэргэжилдээ хайртай" блог:
Хишигээгийн блогийг унших дуртай дуртай. (Хшигиэгэ өөр юнуд хйатарй блоо?)
-Программистын хөгжил онигоо үнэхээр элэг татаав. Hello World буюу хамгийн энгийн программыг программистууд болон түүний захирал хэрхэж байгаа талаар байсан. Саваасоон саваасан. Гэхдээ таньд програм бичих талаар жоохон мэдлэг хэрэгтэй болох байх л даа. Яг л программистуудад зориулсан код бүхий онигоо.

Дөлмандахын блог:
-Бидний ирээдүй: Сэтгэл зовинол социализмын үеийнхээр бол арай хүмүүжил, ухамсар сайтай бүхний сэтгэл дотор болж буйг Дөлөө ийнхүү илэрхийлсэн байсан. Би ч гэсэн гэж хэлмээр байна. Та ч гэсэн уншаад үзээрэй, Сэтгэгдэл, санаа бодлоо үлдээгээрэй. Сайн үйлс бүхэн дэлгэрэг гэж хэлэх дуртай, энэ нийтлэлд тэгж хэлмээр санагдсан шүү.

Баянаагийн блог:
-Nagios + check_by_ssh + public key authentication манай мэргэжилд хамаатай нийлэл л дээ. Гэхдээ үүнийг бас туршаад, болмоор бол хэрэглэмээр л програм байсан. Баянаагийн блог сисадмин чиглэлээр дажгүй шүү. Дуртай.

USI Блог Портал:
Blog Portal энд эдгээр блогуудын сүүлийн бичлэгүүд гардаг тул хэн шинээр нийтлэл бичсэнийг олж харж байгаа. Гэхдээ сүүлийн үед манай монгол блог бичигчидийн тоо эрс өсч байгаа нь ажиглагдсан энэ сайтад бүртгээгүй зөндөө блогууд байх шиг байсан. Минийх ч бас байхгүй л байх шиг байсан :(

Тиймээс би монгол блогчидийн ийм портал буланг www.on-air.mn сайтад оруулахаар шийдлээ. Хөлгөн ч бас чи ийм портал хийчихээч гэж хүссэн л дээ. Тийм болохоор блогчидийнхоо нийтлэлийг илүү олон уншигчдад хүргэх үүднээс үүнийг хийнээ. Тун удахгүй илүү олон монгол блогчид нэмэгдэнэ гэдэгт итгэж байгаа шүү.

За ингээд өндөрлөхөөс, харих цаг болчихлоо.

Monday, November 13, 2006

Багын дурсамж - 3

"Хүн болох багаасаа, хүлэг болох унаганаасаа" манай ардын үг.

Багын дурсамжаа үргэлжлүүлье:

Хүүхдийн барилдаанд орсон нь
Аав маань бөх үзэх их дуртай тул намайг багад маань бөх болгох гэж нилээд хичээсэн юм. 5-6 настай л байсан байх би. Цэцэрлэгийн хүүхдүүдийн барилдаан оруулах гээд аав маань 2 шөнө оёж байж ардаа таван хошуутай хөх даавуун зодог, шуудаг хийж өглөө. Цэцэрлэгтээ биеэр томдоо ордог байсан болохоор өөрсдийн хэдийгээ цувуулаад л хаяж орхилоо. За ингээд 1-р цэцэрлэгийн аварга болсон би гэдэг хүн аймгийн аваргад орлоо доо. Нэгийн даваанд надаас арай өндөр мөртлөө таргандуу нэг шар баньди таарлаа. Би хэсэг тойрч тойрч байгаад л гэнэт дайрж ороод, хав золгонгуутаа дүүгүүрдээд унагав. Аав ч баярлаж байна гэж тоймгүй.
Хоёрын даваанд бас нэг давсан билүү гоц мөргөлүү. Харин гуравын даваанд нэг жижигхэн мөртлөө шавилхан бор баньди таарлаа. Өө ийм жижигхэн хүүхдийг юу байдагийм гээд бариад автал ... юу болсон бүү мэд, нэг мэдсэн чинь арагшаагаа тас унасан байна. Бос ч ирээд тахимаа өгчихөөд аав руу очиход: "За миний хүү зүгээр зүгээр, шавилхан мөртлөө их мэхтэй, хийцтэй хүү байна" гээд магттал би өөрийн мэдэлгүй мэгшив. Учир нь аавдаа тоогдож чадаагүй, бас дээр нь нэг жижигхэн хүүхдийг аав тэгж их магтсанд нь шаралхсан минь тэр. хэхэ

Чихээ хөлдөөсөн нь
1-р сар. Өвөл болоод, цас орж хүйтэн болсон байлаа. Амралтын бүтэн сайн өдөр эмээгийндээ байж байгаад эмээтэйгээ муудалцав, багын зөрүүд гэж жихтэйхэн хүүхэд байсан болохоор шууд л гараад гүйчихлээ. Гадаа хэсэг зогссон чинь хүйтэн жавар хайраад тэсэхгүйнэ. Буцаад орох гэхээр зүрх хүрэхгүй байдаг, тэгээд ч эмээ "за чи ингээд эргээд ирнэ" гээд тавлах болохоор бодож бодож гэр рүүгээ хар өглөөний жавраар 7-8 км газар гараад алхчихлаа. Гуравдугаар сургууль өнгөрөөд, цаашаа нэгдүгээр сургууль дуусгаад төв номын сангийн тэнд явж байтал чих час час хийгээд хорсов. Пальтоныхоо заханд хэд хэд үрээд, гараараа ээлжилж барихаар гар бээрээд, улайгаад ил гаргаж болдоггүй. Хажуугаар нь манайх "гурван шар"-д байдаг болохоор Түйн голд ойрхон. Голын жавар сэнгээд л.. Би ч урагшаа харж нэг алхаад, хойшоогоо харж нэг яваад л байлаа. Гэртээ яг хүрэх дөхөж байтал чих хэд хэд час час гээд халуу оргиод явчихлаа. Арай гэж гэртээ ороод ээжид юу ч хэлэлгүй жижиг өрөөндөө ороод сууж байтал чих маань тэсгэлгүй их өвдөлөө. Толинд хартал дэлдийж хавдаад ус гоожиж байна. Дараах нь араас эмээ аргадах гээд гарч иртэл би аль хэзээний алга болсон байсан гэсэн. Ингээд нэг зөрүүд зангаасаа болж өрөөсөн чихээ хөлдөөж үзсэн дээ.

Анхны үнсэлт
Цэцэрлэгтээ би чинь ангийн атаман маягын хүүхэд байлаа. Миний дараа Хашаа гэж хүүхэд бид хоёр биеэрээ хамгийн том нь ч байсан болохоор 1, 2-р аматан гэж байгаа.
Цэцэрлэгийн хүүхдүүд байс гээд л айл гэр болж тоглоно. Хашаа бид хоёр дандаа л аавууд болдог байсан байхаа. Тэгээд ангийнхаа гайгүй гэсэн охидуудыг ээж нь болгоноо. хэхэ
Тэр үед дандаа ээж нь болдог (нэрийг нь одоо мартаж) нэг охин байдаг байв. Түүнийг нэг удаа үнсмээр санагдаад болдоггүй дээ (Зурагтаар гардаг орос кинонууд дандаа үнсцдэг ч байсан болохоор дууриадаг ч юмуу :D ) Цэцэрлэгт өдөр хүүхдүүдийг унтуулдаг шүү дээ. Яг өдөр унтахдаа би тэр охины хажууд ороо засч орхив. Тэгээд багшыг гарсан хойгуур нөгөө охинтой албаар баахан яриа өдөв. Тэгээд чамайг үнсье гэсэн чинь үгүй гээд шууд босоод нэг найз охинтойгоо ороо солиод явчихлаа. Би ч араас бас очоод хажуугийн хүүхдийг өөрийн ор руу хөөж орхив. Харин энэ удаа өөр зүйл ярьж байгаад "Чи уруулаа ингээд, нүдээ ань даа!" гээд нүдээ анингуут нь шов хийтэл үнсэж орхих нь тэр. Гэнэдүүлчихсэн юм уу даа. Хэхэхэ.
Гэтэл бид хоёрыг ярингуут унтаагүй байсан хүүхдүүд хоорондоо юм хум ярицгаагаад, зарим нь бүүр босчихсон гүйж байна.
Гэнэт багш орж ирээд орилж өгөх нь тэр. Бадамханд гээд багш байсан юм. Босч давхисан нөхдүүдийг тас тас хийтэл алгадаад орхитол яриад дүнгэр дүнгэр гэж байсан нөхдүүд ч нам боллоо доо. Бид хоёр ч чимээгүй болоод унтаж байгаа дүр үзүүлтэл харин багш хажуугаар л алхлаад шалгаж байнаа. Тэгтэл Хашаа билүү Ганболд билүү нэг гар түс хийтэл инээдэг байгаа. Би ч тэссэнгүй бас түс хийтэл инээж орхитол байхгүй шүү: Аа муу хоёр, та хоёр л эхлэсэн биз дээ гээд тас тас.. Мөн ч их хорссон шүү. Тэр үед жоохон хүүхэд гэж хайрлахгүй л алгаддаг байлаа.

Багшийн тавагтай хоол
Намайг том ангид орсон хойно манай дүү ч бас 1-р цэцэрлэгт оров. Тэгээд нэг өдөр бид нар оройн хоолоо идэж байлаа. Манай дүү их сахилгагүй, бас дээр нь сайхан хоолонцор болохоор тэр өдөр ээж дүүд маань таваг дүүрэн будаатай хоол хийж өгч л дээ. Тэгтэл мань хүү дуу алдав: Паах, энэ ёстой манай багшийн иддэг шиг дүв дүүрэн хоол байна шүү гэсэн. хэхэхэ

Цэцэрлэгийн оргодолууд
Тэгэхэд цэцэрлэгийн дунд ангид л байсан байх. Зун ид дундаа, ихэнхи айлууд лагерьт гарчихсан, тэр нь аймгийн төвөөс одоо хэдэн км зайтай. Цэцэрлэгт биднийг өдрийн цагаар гадаа хашаанд гаргаж хэсэг тоглуулдаг байв. Хүүхдүүд тоглож байгаад ихэнхийнх нь гэр нь лагерьт гарсан талаар яриад, тийшээ явахад хэцүү. Замдаа хэд хэд ус гаталдаг, шавар намагтай энэ тэр гээд аанай л хоорондоо маргалдаж байв. Ангийнхандаа Хашаа бид хэд энэ хашааг шууд даваад л гэртээ очиж чадна гэтэл нөгөөдүүл та нар чадахгүй ээ л гэж байна. Тэгэнгүүт хоёулаа та нар одоо харж бай, бид хоёр одоо шууд оргоно гээд нормоор өгдөг чихэр михрээр мөрийцсөн ч билүү, үгүй ч билүү... За тэр яахав, харгалзагч багшийн нүдийг хариулж байгаад шууд 1,2 гээл хашааг даваад шууд байр руу гүйлээ. Байрны буланд очоод эргээд хартал хүүхдүүд шуугилдаад араас орилдоод бөөн юм болж байна. Багш тэндээс буцаад ир ээ, та 2-ыг зодохгүй ээ гэх утгатай зүйл хэлж байна. Бид хоёр ч багшийг бусад хүүхдүүдийг хаяад ирж чадахгүйг нь мэдэнгүүтээ баахан маадгар амьтад цаашаа алхчихлаа.
Замдаа хоёр модны мөчир олж аваад, булаг дээр очих баахан хүйтэн ус залгилаад, цаашаа дөвөн дундах шалбаагаар модоороо тулж харайгаад л гарчихав. Жижиг голыг нь гутлаа тайлж туулаад, томхон газраар нь модоороо тулж харайгаад замдаа тоглож, ус руу "туулай үсэргэж" байгаад бүүр оройхон шиг лагерьт очоод тэндэхийн хүүхдүүдтэй нийлж баахан тоглоод гэртээ харив.
Маргааш нь харин цэцэрлэгтээ очихгүй гэж баахан гуйгаад яалт ч үгүй очилоо доо. Өчигдөр нь том байсан нөгөө хоёр нөхөр өнөөдөр самбарын өмнө өөрсдийн тэмдэгтэй сандалаа өргөөд самбарын өмнө зогсож шийтгүүлэв. Хүүхдүүд ангид том хивс дээр алчуураар ч тоглоод, ширдэг дээрх талхны үртэс түүж идэх нь идээд л ... Бид хоёр тэнд мэнчийгээд, гар бадайраад сандалаа жоохон доошлуулангуут багш чичлүүрээр чичээд л ...
Гэхдээ л бусад хүүхдүүдийн чаддаггүй, зүрхлэдэггүйг нь хийж чадсан учраас тэрүүхэндээ том л доо. хохо

Телевизийн талаар миний илүүц хэдэн үгс

Өчигдөр амралтын өдөр байсан тул Монголынхоо хэдэн тв сувгийг сольж жоохон алжаал тайлав. Зарим үед уур ч хүрэх шиг, заримдаа инээд ч хүрмээр зүйлсээр дүүрэн болжээ. Энэ талаар Б.БАТ-АМГАЛАН "Телевиз хийх” түрсийк хийх хоёр ямар ялгаатай вэ? гээд нийтлэл бичсэн тул санаа нэг байгаагаа дуулгаад хэдэн баримт дурдахаар шийдлээ.

Киноны орчуулга хэмээх бантан
Уг зүйлийг бичиж байгаа миний бие гадаад хэлэнд тийм ч төгс боловсроогүй мөхөс нэгэн. Гэхдээ л зарим үед арай ч дээ гэмээр хүмүүсийн дуу оруулсан, орчуулсан кино гэж бантанг сонсохоос ч дургүй хүрж байгаа тухай захын хүмүүс бичиж, ярих болж. Мэдээж үүнийг тэд олж уншина гэвэл худлаа биз. Сайхан киног яйран болгож Амбийгийн хэлдэгээр кино урлаг үзэх хамаг дур хүслийг унтраадаг нь хэзээ болих юм бол.
Хэрвээ чадвал намайг бариач (catch me, if you can) гэж алдартай кино байх... Хэд ч үзсэн уйддаггүй учир ТВ5-аар гарахад нь үзлээ. Тэгтэл дуу оруулагч Пан-амийн нисэгч гээд л хэд хэдэн удаа яриад байх юм. Арай ч дээ. ПанАмерикийн гэснийг орчуулагч товчилж бичснийг мань хүмүүс түүгээр л туугаад байх. Иймэрхүү алдаа захаас аваад л зөндөө. Хэдэн жишээ дурдвал
-Сагс тоглож байсан хэдэн жаалууд бөмбөг оруулж ирчихээд л "алив, надаа таваа өг, таваа өг" гээд унав. Гэтэл мань орчуулагч "Give me, five" гэдэгийг ингэж орчуулж. Гадаад хэлд нойл би ч зөв орчуулсан эсэхэд эргэлзэв. Дараа нь MNTV-ээр харин алив, савраа гэж орчуулсан байх шиг байсан. Санал нэг байна.
-U751 ч билүү, Дэлхий 2-р дайны усны гүний шумбагч онгоцны багийнхны тухай гардаг кино нь дээр "Портретоо харваарай, портретоо харваарай" гээд унах, гэтэл мань хүмүүс Торпед гэж усны харвагч бөмбөг/сум байдгийг бас л ингэж ташаарав.
-Ташаардагаараа алдартайгаас ТВ5-р билүү аль ч ТВ-ээр билээ дээ. All right гэтэл "бүгд баруун" гэлүү дээ. Хэхэхэ..

-Мэдээ хэмээх хошин шог
Дээр нийтлэл бичигчийн дурдсанчлан бас тэрхүү Шар мэдээ гэх зусардаж байгаа ч юмуу, доош нь хийж байгаа ч юмуу тэр хошин гарааны өгүүлбэр бүр нь гэнэ шүү гэж дуусдаг гэнэ шүү. Уг мэдээгээр саяхан болж өнгөрсөн Энхболдын Засгийн Газрыг огцруулах тухай хурлын талаар дараах утгатай зүйл гарч байх юм: "Ерөнхий сайд Энхболд угийн цаанаасаа гүндүүгүй хүн тул улаам цайм дайрч давшлах сөрөг хүчний өмнө буурь зааж, тэвчээр гарган аливаад ухаалаг хандаж, тун даруухан хариултыг өгч байгаараа цаанаа л юм үзэж, нүд тайлсан хүн гэдгийгээ харуулж байв" гэнэ шүү. Ерөөсөө уг мэдээний нэрийг "Шар мэдээ гэнэ шүү" гэвэл дажгүй таарах байх гэнэ шүү. :)

-Хулгайч Телевизүүд
Саяхан байгуулагдаад цайвар ногоон өнгөөр ялгагдаад байгаа С1 буюу Суваг 1 гэж телевиз бусдын хийсэн мэдээг дүрстэйгээр нь хулгайлан авч эмхтгээд давхар тайлбартайгаар үзүүлж байгаа талаар бусад ТВ5, UBS, ТВ9 зэрэг телевизүүд эсэргүүцээд авав. Монголын битгий хэл, дэлхийн сэтгүүлзүйн түүхэнд байгаагүй хулгай л гэнэ. Хэхэхэ. Миний бодлоор хэрээ хэрээнийхээ харыг гайхав гэгчээр тэр хохирогчид гээч телевизүүд өөрсдөө ч CNN, BBC гэх мэтчилэн гадаад мэдээг үүнтэй нэгэн адилаар хулгайлж гаргадаг бусуу. Харин ч миний бодлоор эдгээр дэлхийн мэдээллийн гигантуудын эрх бүхий гэдэг утгаараа уг С1 телевиз өөрсдийнх нь үйлдэлийг өөрсдөд нь харуулах, ойлгуулах гэсэн үүднээс үүнийг гаргасан боловуу.

-Цаг барьдаггүй монгол
Гадаадынхан бидний цаг хэрхэн баримтлагдаг талаар ийм онигоо гаргасан байсан: Монголд хоёрхон зүйл цагтай байдаг, нэг нь галт тэрэг, нөгөө нь юу ч билээ дээ мартаж. Бас үүнээс арай өөр нэг байх: Монголд хоёрхон цаг байдаг. Үдээс өмнө, үдээс хойш гэж.
Үүний адил монголын телевизүүд ч цаг барина, нэвтрүүлийн гарах цагийн хувиараа мөрдөнө гэж ховор үзэгдэл. Социализмийн үед бидний үзэх дуртай ням гарагын 16:10-ын кино маань харин одоогийнхийг бодвол бараг цагтаа эхлэдэг байж. Яг нэг дуртай кино зэргээ эхлэхийг хүлээгээд л суугаад байна. Цаг нь бүүр 10 минутаар өнгөрчихөөд байхад ч реклам нь яваад л байна. Эсвэл уг рекламыгаа киноны эхлэл гэж үздэг болчихсон юм боловуу.

Заза ингээд бичээд байвал бичээд байх тул дуусгая. Дүгнэж хэлэхэд манай монголчуудад маань хаана хаанаа л өнөөх: Хийж буй ажилдаа хариуцлагатай хандаж, нэгэнт хийсэн бол хийсэн шиг хийдэг зан чанар дутагдаж байгааг телевизийн дэлгэцнээ хүртэл ил болчихож, түүндээ ч түмэн ард маань дассан байна даа.

Monday, November 06, 2006

Бэтэгнээс үүдсэн бодрол

...Саяхан нэг өглөө бостол хүзүү хавьцаа нэг хөндүүртэй, идээлсэн жижигхэн бэтэг гарчихаж. Цамцны заханд үрэгдээд хааяа жоохон зовлонтой юмаа. Анагаахын үүднээсээ бодохоор тослог арьстай хүний тосны булчирхай хэт идэвхтэй ажилласнаас арьсны нүх томорч нээгдээд түүнд нь орчны тоос шороо орж битүүрснээс идээлж үрэвсэж байгаа үзэгдэл юм байх. Түүнийг нь цаг нь болохоор хагалж цэвэрлээд, хөвөн лент тавьж эдгээдэг гэх. Хамаагүй оролдоод, өнгөц хөндчихвөл орчин тойрондоо үсэрхийлээд тэр хавийгаа халдварлуулдаг тул болгоомжтой үзэх зүйл гэнэ...

Үүний нэгэн адил сүүлийн үед өдөр тутмын ажил төрөл, мөнгө олох, элдэв болсон болоогүй тендер төсөл гэж явсаар нийгмийн амьдрал, өнөөгийн монголын дүр зураг маань үүнтэй адил болсныг сайн анзаараагүй явж.
-Саяхан Засгийн Газрыг огцоруулах тухай бөөн шуугиан болоход хэдэн өдөр МҮОНТВ-ын шууд нэвтрүүлгийг үзлээ. Хирт хийв.
Манай төр засагт, нийгмийн амьдралд үнэн шудрага явдал нүдний гэм болоод авилга гэгч энэ идээт бэтгэ нилдээ үсэрхийлээд толгой битгий хэл бүх биеээр тархжээ.
-Орой ажилаас ирээд гарт таарснаас нь Ж.Пүрэвийн "Зүрхний Хилэн" номыг барин авч Зүүн гарын бослогын тухай уншлаа. Харамсал төрөв.
Тэртээд Их Хаан Өгөөдэйн хэлсэнчлэн Их Монголын өнөөгийн үр сад "Өвсөнд боовч үхэр тоож идэхгүй, Өөхөнд ороовч нохой тоож шиншлэхгүй амьтас" болоод байгаам уу. Энэ их урваач шарваач, худалч хулгайчид хэзээ дуусаж, дундарах бол...
-Идээ бэтэг идээд идээд бүх биеийг бүрхэх боловуу. Эсвэл үнэхээр Лев Гумилевийн хэлснээр монгол үндэстэн 500 жилийн настай болсон уу. Эсвэл Нострадамусын зөгнөснөөр Их Чингис хаан 1999 онд монголд буцаж төрсөн болов уу. Хэрвээ төрсөн бол дахин Их Монгол улсыг байгуулах идэр цаг нь болоогүй байна уу.
-Ухаан мулгуу гээд төрсөн эхээ голдоггүй, идээ бэтэгтэй гээд төрсөн нутгаа голомгүй. Хоцрогдсон гэгддэг нүүдэлчин уламжлал заншил уу? эсвэл хөнжил хэтийдсэн сууршмал соёл иргэншил үү?
Мөнх хөх тэнгэрээ шүтэх үү, Мөнгө капиталыг шүтэх үү?
Бидэнд нүүдлийн мал аж ахуй маань хэрэгтэй юу, эсвэл фирмийн зохион байгуулалттай болох уу, тэгвэл эртнээс уламжилж ирсэн монгол ахуй заншил маань яах вэ?
Бага биетэй ч шандас сайт жинхэнэ монгол цусны хурдан морьд маань уралдахгүй, фирмд өссөн шилмэл үүлдрийн том морьд уралдах уу? Гүүн зэл дээр унага татаж өгөх өө болих уу, автомат саагч төхөөрөмжөө бариад гүүний саам хураах уу?

-Отгонпүрэвийн бичсэнтэй адил өнөө маргаашийн жоохон амбицийн хооронд явсаар би гэж хүн өнөөдрөөр амьдарч, өчигдөрийг санаж, маргаашийг умартсаар түмэн бодол, түмэн асуулт дунд төөрч орхижээ.
Гэхдээ авууштай нь өөрийн минь ээж минь, өөрсдийн маань нутаг минь гэсэн чинсэтгэл, давилуун мөрөөдэлтэйгээ үлдсэн нь сайн санж.

-Юм нэгээр байхгүй, цаг хугацаа бүхнийг элээх тавилантай. Сайн санааны үзүүрт тос, үнэнээр явбал үхэр тэргээр туулайг гүйцдэгийн үлгэрийг санаж, бидний мэт олон залуус Биеэ засаад гэрээ засч, Гэрээ засаад төрөө засах сургаалийг санаж явбал бүтэх биз. Сайн цагийг авчирах залуустай гэдэгт ч итгэж байна, тийм цагийг үзэх амны хишигт хүмүүн олон буй гэдэгт ч эргэлзэхгүй байнаа.
-Сайныг санаж, саарыг хусч ард олноороо амгалан энхийг авчирах сайхан цагийг хүсэмжлээд энэхүү бодролыг өчүүхэн би бээр үүгээр дуусгая. Эрдэм мэдлэг хэтийдсэн нэгэн нь элэглүүзэй хэмээн эмээсэнгүй, хүн хэлэхээс нааш хэмээн санаж бичиглэв өршөөтүгэй!

Thursday, November 02, 2006

Багын дурсамж - 2

"Хүн болох багаасаа, хүлэг болох унаганаасаа" манай ардын үг.

Аймгийн даргатай хөөрөлдөж, өөвөөгийнхийг нүүлгэсэн нь
Манай өвөө эмээ нар маань бүүр хөдөө сумд амьдардаг байлаа. Гурванбулаг гээд аймгийн төвөөс 240 гаран км зайтай хангайн сум л даа. Сургуульд орохын өмнөхөн буюу би тэр үед 5-6 настай байсан байх. Аав маань Казакстан руу курст явсан байсан ба ээжийн бие өвдөөд эмнэлэгт хэвтчихсэн байсан шиг санагдаж байна. Тэгээд Эгч, дүү бид хэд хөдөө өвөөгийндөө зуны хэдэн сарыг авлаа.

Тэр жил өвөөгийн маань хууч өвчин сэдрээд бие нь бас л тааруухан байсан ба би гэж хүн бушуухан буцаж гэртээ очихын түүс болсон хүн байсан тул аминдаа л дотроо яавал буцах арга зам бодож, сүвэгчилж байлаа. Эмээгийн амнаас нэг удаа аймагын төв орж эмч, эмнэлэг бараадах талаар үг унасан тул би ч лавлаад авлаа. Тэгээд аймаг рүү нүүхэд юу нь болохгүй байнаа гэж асуутал, эмээ намайг цаашлуулаад аймгийн даргаас гэр нүүлгэх унааны тусламж авах хэрэгтэй байна даа гэв. Тэр ч бүтэхгүй хол сонсогдсон учраас би гэж хүн тэгэсгээд л мартаж орхивоо.

Нэг удаа гадаа тоглож тоглож гэрт орж иртэл хэдэн хүн зөрөөд гарч байна. Гэрт эмээ хамрын тамхиа хэд соронгоо намайг харснаа: -За нөгөө аймгийн дарга чинь саяны хүн шүү дээ. Тэр шляпан малгайтай нь. Чи одоо араас нь очоод унаа гуйчих гэлээ. Би ч уухайн тас гарч гүйгээд хартал гудамж өгсөөд түрүүний 2 хүн явж байна. Араас нь: -Аймгийн даргаа, аймгийн даргаа гээд л гүйлээ дээ. Нөгөө хүмүүс намайг хараад хэсэг гайхснаа, намайг хүлээн зогслоо. Би ч давхиж очингуутаа, шляпан малгайтай ахаас: -Та аймгийн дарга мөн үү л гэлээ. Нөгөө ах инээмсэглэснээ: -Мөн байна, яах гэсийн хө. Би: -Ахаа, манай өвөөгийн бие муу байгаа. Аймаг руу явж эмнэлэгт хэвтэх гээд, та манайхыг нүүхэд унаа гаргаж өгөөч гээд хэлээд тавичихлаа даа. Нөгөө ах инээснээ, миний толгойг нэг илээд: -За за ойлголоо. Өвөөдөө хайртай сайн хүү байна. Ах нь унаа гаргаж өгье гээд явчихлаа шүү. Би ч ихээхэн маадгар амьтан магнай тэнийгээд буцаж оронгуутаа л, -За манайхыг аймаг руу нүүлгэж өгнө гэсэн гэтэл эмээ өвөө хоёр маань нилээд инээлдэж байсан даа.

Дараахан нь миний тэр хэлснээс үү, эсвэл угаасаа өвөө, эмээ хоёр нүүе гэж бодсон уу. Гэрээ ачиж аваад аймаг рүү нүүж явахдаа хүмүүс намайг хараад : -За нөгөө гэрээ нүүлгэж яваа том цагаан хүү чинь энэ билүү гээд л намайг хөөргөөд л, би ч гэртээ одоо очино гэхээс яараад л... Ийм нэг хөгжилтэй явдал болж билээ.

Цэцэрлэгт сурсан зан
Би бусад ихэнхи хүүхдийн адил ясли, цэцэрлэг дамжиж, тэнд хүмүүжиж өссөн хүүхэд л дээ. Өдөр унтдаг нь таалагддаггүй болохоос би цэцэрлэгт явах их дуртай байсан. Манайх цэцэрлэгт их ойрхон байдаг болохоор би өөрөө гарч яваад цэцэрлэгтээ оччихдог байсан юм. Тэнд унтахдаа хувцасаа эвхэж тавих, шүдээ угаах, зураг зурж, шүлэг цээжилж, дуулж бүжиглэж сурна л даа.
Нэг амралтын өдөр өвөөгийндөө аав ээжтэйгээ очилоо. Эмээ маань хоолыг маш сайхан хийдэг байсан болохоор хоол нь их амттай л даа. Тэр удаад бидэнд сүүтэй, чихэртэй будаа хийж өглөө. Тэгэхэд их хөгжилтэй зүйл болсоныг эмээ маань сүүлд ингэж ярьсан юм. Хоол идэж байсан чинь би нэг гараа өргөөд байна гэнээ. Эмээ тэрийг нь ойлгохгүй л дээ. Яасан миний хүү гэтэл би: -Нэг юм асууя болох уу? Эмээ: -За за болно болно. Асуу асуу. Би: -Энэ хоолноос дахиад нэмүүлж болох уу? гэсэн хэхэхэхэ Эмээ маань нээх сүртэй зүйл бодоод гайхтал мань хүн харин маш боловсноор хоол нэмүүлэхийг хүсч л дээ.

Баянхонгорт байгаа миний аав
Би 4 орчим настай байсан байх. Аав маань тэр үед мал эмнэлэгт дарга хийдэг. Байс гээд л хөдөө ажилаар явдаг байлаа. Дүү маань өлгийтэй жоохон. Эгч бид хоёр гадаа тоглож байтал аавын машин ирчихсэн гэрийн гадаа байж байна. Гүйгээд очиж явтал аав, жолооч ах 2 гарч ирэнгүүтээ шууд л УАЗ469-дөө суугаад ухас хийлээ. Би ааваа намайг хүлээгээч гэж уйлаад л араас нь хөөгөөд байшингийн булан тойртол бүүр цаагуур яваад далд орчихлоо. Явган жаалхүү яаж ч машиныг гүйцэхэв дээ. Тэгээд машины дугаар энэ тэрийг ч мэдэхгүй. Машин явсан зүгт баримжаа аваад л яваад л байлаа, яваад л байлаа. Тэгж явж байтал нэг УАЗ469 харагдахаар нь араас нь яваад очтол бөөн машин дунд яваад орчихлоо. Нөгөө машинуудыг тойроод л алмайж явтал нэг аймаар ах хүү гарч ирээд чанга дуугаар: -Хөөе чи энд юугаа хийж яваа амьтан бэ? гээд араас хөөлөө дөө. Би ч муухай орилж уйлаад зугтаад, баригдлаа...
Ээж гэртээ сууж байтал гэрийн утас дуугарч байна гэнэ, утасаа автал цаанаас нь: -Автобаазаас ярьж байна. Энд танай хүүхэд чинь явж байна. Хүүхдээ ирж ав. Ээж: -Манай хүүхэд бишээ, манай хүүхэд гадаа тоглож байгаа гээд таслаж орхиж. Дахиад утас дуугарлаа: -Автобаазаас ярьж байна. Манай хүүхэд яах аргагүй л мөн дөө. Эрхэмбаатар гээд мөн биз дээ, тийм тийм хувцастай? Ээж сандраад : -Өө мөн мөн, яахаараа наана чинь явж байдаг билээ. Тэр үед эгч гаднаас орж ирээд: -Эрхэмбаатар гэрт орж ирсэн үү, гадаа алга байна... хэхэхэ
Ээж эгч хоёр автобааз дээр очтол мань хүн манаач ах хүүтэй тоглоод, хууч хөөрчихсөн маадгар суужийна гэнэ шүү. Ээж : -Манай хүүхэд гэж яаж мэдэв гэтэл манаач ах хүү: -Танай хүүхдээс энд юу хийж яваа юм гэсэн чинь аавыгаа хайж яваа гээд, Аавыг чинь хэн гэдэг юм гэтэл аав гэдэг. Ээжийг чинь хэн гэдийн гэтэл ээж гэдэг, гэрээ мэдэх үү гэтэл мэдэхгүй, би бүүр гайхаж гайхаж танайх утастай юу гэсэн чинь утастай гэж байна, хэд вэ гэсэн чинь харин утасаа мэдэж байна. Тэгээд танай 2478 руу залгаж ярилаа гэж байна.
Тэр үед утас ховорхон байдаг, дээр нь утас андуурч орж ирчихээд наад утас чинь хэд вэ гээд асуугаад байдаг байснаас ч тэр юмуу би гэрийнхээ утасны дугаараа мэддэг байснаас тэгж гэрийнхэн маань намайг хурдан олж билээ.
Хэхэ ийм л нэг хөгжилтэй явдал болж билээ. Бараг Баянхонгорт байгаа миний аавд гэдэг киноны нэг хэсэг нь болсон байгаа биз

Хүүхдийн зургийн уралдаан орсон нь
Би 2 настайгаасаа л энэ тэр газарт 1 бөөрөнхий (нар), 2 бөөрөнхий (нар сар) зураад. Дараа нь 2 бөөрөнхий дээр 1 дөрөлжин (машин) зураад байдаг байсан гэж байгаа.
Сургуульд орохын өмнөхөн (6 настайдаа) хүүхдийн баяраар болдог цементэн дээр шохойгоор Энхтайван - Найрамдалын тухай сэдэвт зургийн уралдаан орлоо.
Би нэг дэлхийн бөмбөрцөг зураад дотор нь орос куба монгол дээлтэй хүн нэжгээдийг гар гарыг бариулж зурлаа. 2-р байранд орлоо. 1-р байранд орсон хүүхэд нь 1-р сургуулийн Төмөртогоо билүү дээ нэг багшийн Лхагвасүрэн гэж хүүхэд Дэлхийг тойроод туг дарцаг барьсан баахан хүүхэд зурчихжээ. Хожим Лхагваа бид хоёр 10 жилд нэг ангид орсон. Сайхан зурдаг хүүхэд байсан даа.

Багын дурсамж - 1

"Хүн болох багаасаа, хүлэг болох унаганаасаа" манай ардын үг.

Хааяа шөнө харанхуйд гадаа гарч суугаад чим чимээгүй орчинд шөнийн тэнгэр тольдож суухдаа эрт эдүүгээгийн олон зүйлсийн түмэн бодлыг сэтгэлдээ хөврүүлэн суух би дуртай.

Би гэж хүүхэд Баянхонгор аймгийн төвд төмөр тахиа жилийн хаварын эхэн сард мэндэлсэн бөгөөд багын л сониндуу ааш араншинтай хүүхэд байснаасаа зарим дурсамжаа хуваалцая.

Яагаад ч юм, би бүүр 3-4 настай үеийнхээ зүйлсээс заримыг марталгүй санаж байдаг юм.

3-5 настайгийн хөгжилтэй явдалууд:

Сүүдэр үү, зам уу
-Аав маань их өндөр хүн тул би дагаж явахдаа 1 алхаж байхад нь 3-4 алхаж хажууд нь шогшиж байх, ингэж явахдаа их ядардаг тул нэг удаа аав намайг мөр дээрээ суулгаж явтал өөрсдийн сүүдрээ хараад хэлж байна: "Ааваа та бид хоёрын зам ямар урт юм бэ"

Сархинаг хатав
-Аав маань мөн малын их эмч мэргэжилтэй тул Социализмын үед хөдөө сумдаар хавар, намартаа байс гээд л явж, аймгийг бүтэн тойрчихно. Нэгэн удаа би гуйсаар байгаад хамт явлаа. Говиор өдөржин явж явж оройхон тийшээ нэг айлын бараа харагдаж унд уухаар буулаа. Өдөржин халуу наранд усгүй явсан хүүхэд сүүтэй хярам дөнгөж залгилалаад дуустал хамраар буцаад гоождог гэж байгаа. Гэтэл нөгөө Сархинаг нь хатна гэж ардууд ярьдаг зүйл нь болж л дээ. хэхэхэ

Хөдөөгийн маслотай талх
-Тэр айлд хярам ууж пагктласныхаа дараагаар юм идэх болтол би гэж хот царайлсан амьтан тэднээс элсэн чихэр, маслотай талхи иднэ гэж зөрүүдлээд аавыг онигоо болгосон гэж байгаа. Нөгөө айл нэг мантууг билүү гамбирыг билүү дээр нь цөцгийн тос түрхээд, өнгөт үрэл гэж чихэрийг халбагаар нунтаглаж цацчихаад өгч байж дуугай болгосон гэж байгаа. шараа шараа

Гүрвэл ангуучлав
-Бөөн цагаан гэж нэртэй нэгэн томоохон нуур говийн цэлийхэн нэг хөндийд байх. Холоос ирж байхад тэртээд нэг л их том ус цэлийгээд, тэнгэрт хөвжийгөө үүлс ойж харагдаад гоёмсог шүү.
Нуурын хажууд ирээд нуурын усанд аавтайгаа хамт орлоо. Аавын бүсэлхийгээр татсан усанд ороход миний хүзүүгээр ус даваад гээд тун их айлаа шүү. Хөл, биеийг хүйтэн хүйтэн зөөлөн зүйлс шүргээд байсан нь загас байсан байлаа. Нуурын эргээс янз янзын өнгөтэй, хэлбэртэй маш сонин сонин хэдэн чулуу аваад кармаалчихлаа. Цааш явж байтал гэнэт нэг гүрвэл гараад ирлээ шүү. хэхэ. Аавын маань жолооч ах (эрэгтэй хүүхдэд тун сайн бөгөөд замын турш намайг балайшиглаж байсан тул) "Хөөгөөд бариад ав, бариад ав" гээд л хашгирч гарав. Би ч араас нь уухайн тас элдээд хөлөөрөө гишгиж орхитол нөгөө гүрвэл сүүлээ үлдээчихээд алга боллоо доо. Сүүл нь нэг л муухай харагдаад байсан болхоор гар хүргэж зүрхэлсэнгүй орхисон доо.

Усанд урсах шахсан нь
-Нэг хангай сумдаар явж байтал, аль билээ нэг томхон шиг голоор гарах хэрэгтэй боллоо. Тэгэхэд аав, би, өнөө жолооч ах бид гурав явж байсан л даа. Тэр үед яаралтай ажилтай байсан юм шиг байгаан, гарамархуу шиг намханаар орж явтал манай УАЗ-469 маань хамараар нь ус даваад голын дунд очоод нам суулаа даа. "лаа"-нд орчихсон, урагшаа ч үгүй хойшоо ч үгүй. Бүх хаалгаа тэлтэл ус орж ирээд бид 3 эрэг рүү сэллээ дээ. Аав цээжээрээ татсан усаар нэг мөрөн дээрээ намайг суулгаад, нэг гартаа цүнхээ бариад гарч ирсэн дээ. Хир удсаныг бүү мэд харин нэг ногоон хамартай ЗИЛ-130 машин ирж торосоор манай тэргийг татаж гаргаад иртэл боон ус сар хийтэл урсаад л аймаар байсан шүү. Харин орос тэрэг тэгээд хэсэг зогсож байгаад л явчихдаг нь сайхан даа.

Хэн юуг өмссөн бэ?
-Хөдөө эмээ, өвөө дээр байсан ах маань ирлээ. Тэгээд гадаа тоглож байхдаа барилдахаар боллоо доо. Манай ах надад "өмсөх" мэх зааж өгөх ухааны юм болоод би ч заалгадаг баатар болоод туутал, нэг мэдсэн чинь толгойгоороо газарт хүчтэй мөргөөд тэнгэр харсан хэвтэж байна. Аймаар өвсөн тул тэсэхгүй тэрүүгээр л нэг орилж уйлаад, хадааж гарлаа даа. Эгч сандарсан гүйж ирээд "Яасан, юу болсон бэ?" гэтэл ах: "Би өмсчихсөн юм аа" гэтэл эгч: "Тэгээд юуг нь өмсчихсөн юм бэ, хурдан тайлаач" гэх нь тэр. хэхэхэ

5-6 настайгийн хөгжилтэй зүйлс

Хэрэг нь гарсан ааруул
- Би дүүтэй болчихлоо. Дүү ч томроод 2-3 тай болсон байж, нэг удаа хоёулаа гадаа тоглохоор гарлаа. Тэгтэл нэг айлын хүүхэд үнэн ганган, гурван дугуйтай ундаг дугуй унаад л, хүүхдүүд тойрч гүйлдээд л байна. Гэнэт тэрүүгээр нэг дуу хадаад явчихлаа шүү. Харсан чинь манай дүү нөгөө дугуйнаас нь зууралдаад унах гэж булаацалдаад, нөгөө эзэн жаалхүү дүүг маань түлхээд л хэрэг алга. Гүйж очоод дүүдээ учирлаж хэлээд болдоггүй, зөрүүдлээ л байна, эзэн жаалхүүд нь жоохон унуулчих гэж гуйгаад ч нэмэр алгаа...
Хэсэг хугацааны дараа
манай дүү нөгөө дугуйг уначихсан (унасан ч гэж дээ, унагааж л байсан байх)
нөгөө жаалхүү миний хажууд суугаад харчихсан (амандаа ааруултай, ааруул жоохон хатуу)
би дунд сууж байсан ( авч гарсан 1-2 ааруулаа жаалхүүд өгчихсөн болохоор хараад л сууж байсан байх)
Ингэж нэг кармаалж гарсан ааруул үг мэдэхгүй зөрүүд жаалуудын учирыг олж өгч билээ.

Интернационализм
-Тэр үед аймгийн төвд оросууд их байдаг байсан ба байс гээд л гудамжинд таарах тул бидний багачууд уралдаж урд нь очоод л "Драсдутэй, драсдутэй" гэнэ. Нэг удаа гүйж очоод чанга гэгч нь хэлтэл урдаас нөгөө орос чинь "Саан саан баана уу" гэж авдагийм даа. Амаа ангайгаад л хоцорч билээ. хэхэхэ

Hallelujah - Shrek (OST)


Өнөөдөр бүх л өдөржингөө Шрек хүүхэлдэйн киноны нэг дууг сонсож өнжлөө (Ер нь миний ойр хавьд байгаа хүмүүс заримдаа их залхдаг. Учир нь би заримдаа нэг дууг, эсвэл нэг киног байнга сонсоод, үзээд байдаг учраас тэр ... хэхэ :D ) Өчирдөр орой Шрек 1, 2 киног хоёуланг нь дараалаад үзчихсэн чинь энэ дуу нь маш их таалагдсан юм. Ер нь би Монголын 3D Art Entertainment хөгжүүлэх, цаашлаад ийм анимэйшн студи нээх мөрөөдөлтэй хүн (Боролдой студи яасан бэ? Монголын хүүхдүүд юу үзэх болж байна) ба гурван хэмжээст компьютер графикын бүтээлийг сонирхох маш дуртай л даа.



Заза ингээд энэ сайхан дууг та бүхэнд сонирхууля: Хэрвээ сонирхвол эндээс татаж аваарай!

Энэ дууныг нилээд олон дуучид дуулсан байх юм. Энд байсан

Шрек гэснээс Shrek the Third гээд 2007 оны 5 сард гарах юм шиг байна. Хаа байсан таван сар вэ!?



Artist: Rufus Wainwright

Hallelujah

I've heard there was a secret chord
That David played, and it pleased the Lord
But you don't really care for music, do you?
It goes like this
The fourth, the fifth
The minor fall, the major lift
The baffled king composing Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Your faith was strong but you needed proof
You saw her bathing on the roof
Her beauty
in the moonlight
overthrew you
She tied you
To a kitchen chair
She broke your throne,
she cut your hair
And from your lips she drew the Hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Maybe I've been here before
I know this room, I've walked this floor
I used to live alone before I knew you
I've seen your flag on the marble arch
love is not a victory march
It's a cold and it's a broken hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

There was a time you'd let me know
What's real and going on below
But now you never show it to me do you?
Remember when I moved in you?
The holy dark was moving too
And every breath we drew was hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

Maybe there's a God above
And all I ever learned from love
Was how to shoot at someone who outdrew you
It's not a cry you can hear at night
It's not somebody who's seen the light
It's a cold and it's a broken hallelujah

Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah

SMS Monster

Энд заримдаа сонирхолтой, хөгжилтэй зүйлсийг дараа нь санаж байхын тулд энд бичиж байхаар шийдлээ.

Мессеж бичигч мангас:
mobicomiin messag bichih uraldaanii yalagch ni 8/21-9/20 hoornond 18286 sh messag bichilee genuu ?! ene ni odort 609, tsagt 25 buyu barag 2 minut tutam neg messag bichisen bolj baina. oor ajilguima gehed yadahdaa tegeed hezee ni idej uuj untaj hevtdeg bagi ve ene chini xa xa. bas bolooguie ene ni tegeed 300 garan myangan togrogoor negch avaa yu da. IIM BAIJ BOLHUU HUMUUSEE ene hun 99662545 dugaartaim baina, negjgui bolchuul guigaad uzeerei yumiig yaj mehev shagnaliin 1000 000 negjneesee iluuchleh ch yum bilu xe xe

yahoo messenger-ээс ирсэн текстыг тэр чигээр нь буулгав

Онч үгс N1

Амьдралын гурвалууд

Хэзээ ч буцааж болдоггүй нь
Үг хэл, Боломж бололцоо, Цаг хугацаа

Хэзээ ч итгэлтэй байдаггүй нь
Хүсэл мөрөөдөл, Амжилт, Аз завшаан

Таныг агуу хүн болгодог нь
Шаргуу хөдөлмөр, Чин сэтгэл, Амжилт боломж

Хамгийн үнэ цэнэтэй нь
Хайр сэтгэл, Хувийн хүндэтгэл, Найз нөхөд

Алдаж болохгүй нь
Эв найрамдал, Итгэл үнэмшил, Үнэнч сэтгэл

Хүнийг устгаж чадах нь
Шуналт сэтгэл, Бахархал омгорхол, Уур бухимдал

эдгээрийг хэзээд санаж явагтун.

Dialy Scrum арга

Би саяхнаас Финландын нэг компанид outsourcing хэлбэрээр нэгэн веб порталь сайтын кодчилолыг гүйцэтгэх ажилд оролцсон юм. Гэтэл тэднийх dialy scrum гээд өдөр тутмыг ажил гүйцэтгэлээ дүгнэх арга хэрэглэдэг юм байна. Энэ нь маш энгийн ч, хялбар ч гэсэн ач холбогдол нь надад маш их таалагдав. Та бүхэн ч гэсэн хамтран ажиллаж байгаа хүмүүстээ болон өөрийн хувийн ажилдаа ч зориулан өөртөө хэрэглээд үзээрэй.

Dialy Scrum ердөө 3н үндсэн асуултаас бүрдэх бөгөөд уг 3н асуултад өглөө бүр оролцогчид хариулаад л болчихно:

Асуулт 1. Өчигдөрийн dialy scrum-аас хойш та юу хийсэн бэ?

Асуулт 2. Таньд ямар саад, бэрхшээл учирсан бэ?

Асуулт 3. Өнөөдөр та юу хийх вэ? буюу маргаашийн dialy scrum хүртэл та юу хийх вэ?

Энэ л гуравхан асуултад хариулахын тулд та өчигдөр юу хийсэн болон өнөөдөр юу хийх ээ мэдээж эргэцүүлж л таарна. Аливаа юм энгийн болох тусмаа агуу байдаг гэж үнэн шүү.

Бид юуны төлөө ажилладаг вэ?

"Ямар бизнес сүйрэн унаж, ямар бизнес цэцэглэн хөгждөг вэ?
Амжилттай бизнесмен нь хүнд итгэж чаддаг, хүний итгэлийг дааж чаддаг хүн байдаг." ("Баян аав, ядуу аав" номноос)

Бизнесийн салбарт зүтгэж, өөрсдийн гэсэн өнгө аяс оруулах гэж чармайдагын хувьд уншигч та бүхэнтэй бизнесийн харилцааны талаарх өөрийн бодол, үзлээ хуваалцахыг хүслээ. Бизнес нь өсөлттэй ба уналттай эсвэл тогтвортой гэсэн 3 төлөвт байдаг. Гэхдээ тогтвортой байгаа гэсэн төлөв нь бага зэргийн өсөлттэй эсвэл бага зэргийн уналттай байх бөгөөд энэ нь ямар ч бизнесийн тодорхой нэгэн үе шат байж болох ба шууд бус болон ил биш утгаараа өсөлттэй ч байж болно. Иймд тогтвортой буй бизнесийг ил биш утгаараа өсөлттэй эсвэл уналттай гэсэн төлөвийн аль нэгд хамруулж болох бөгөөд ингэвэл аливаа бизнес нь ердөө л өсөлттэй, уналттай гэсэн 2 л төлөвт оршдог гэж үзэж болно.

Эндээс ямар бизнес өсөлттэй, ямар бизнес нь уналттай байгаа вэ гэдэг асуулт гарч ирэх бөгөөд адил салбарт, адил түвшинд, адил удирдлагатай компаниуд яагаад ийм ялгаатай байдаг цаад учир шалтгааны талаар бодож, үнэлж дүгнэх хэрэгтэй болно. Энэ асуултанд би өөрийн хариултаа та бүхэнд бичиж байгаа нь энэ бөгөөд эдийн засаг, техник технологи, менежмент, маркетинг гэсэн олон л хүчин зүйлийг ярьж болох боловч энэ нь миний бодлоор огт ондоо асуудал ба жинхэнэ хариулт нь биш гэж үзнэ.

Тэгвэл юу чухам аливаа бизнес, түүнийг эрхлэгч пүүс компаниудыг амжилттай, амжилттгүй байлгаж байна. Миний хариулт бол ИТГЭЛ, ИТГЭЛЦЭЛ л гэж хэлнэ. Яагаад гэвэл хэрвээ хамтран ажиллагчид, захиалагчид, харилцагчид тухайн бизнесменд болон тухайн компанид л итгээгүй бол харилцахгүй шүү дээ. Жишээ нь, та тухайн банкинд итгэсний л үндсэн дээр мөнгөө хадгалуулдаг, мөн тухайн банк танд итгэсний улмаас л танд зээл олгодог.
Хэрвээ энэ дэлхийд итгэл, итгэлцэл гэж зүйл байгаагүй байсан бол ямар байх байсан бол гээд та нэг төсөөлөөд үз дээ? Айл гэрийн хоорондох итгэлцэл, амраг хосын хоорондох итгэлцэл, өөрийн ирээдүйдээ итгэх итгэл бүгд байхгүй гээд бодхоор маш өөр дүр зураг тодорч байгаа биз? Тэгвэл танд өчүүхэн би зөвлөхөд ямар ч хүнд эхлээд итгэл, сэтгэлээрээ хандаад үз. Магадгүй таны итгэлийг уг хүн даахгүй, урмыг тань хугалчиж ч болох. Гэхдээ л уг хүнд итгэж хандсанаараа танд огт муу зүйл болохгүй бөгөөд хэрвээ тухайн хүн таныг ойлгоод, итгэлийг тань даахаар хичээн чармайхыг та харвал маш их баярлах болно. Хүнийг хайрладаг л хүнийг хүмүүс хайрладаг бөгөөд мөн хүнд итгэдэг хүн л мөн хүний итгэлийг дааж чаддаг.
Тухайн бизнесийн байгууллага нь ямагт удирдагч, удирдлагатай байдаг бөгөөд цааш нь задлан задласаар баг, хамт олон, хувь хүн гэсэн хамгийн эцсийн цэгтээ хүрж задрах ба хэрвээ та итгэл, итгэлцлийг олж харж чадах нүдээр аливаа амжилттай байгаа бизнесийг харвал заавал итгэлцэлийг олж харах болно.

Бид буюу Хулан Системсийнхэн ч бие биедээ итгэх итгэл, итгэлцэл дээр цуглацгаан, нэгдсэн бөгөөд бид өөрсддөө итгэсний үндсэн дээр бусад харилцагчид маань бидэнд итгэдэг. Бид мөнгөний төлөө ажилладаггүй ба бид бусдын итгэлийг олохын төлөө ажилладаг, ажиллахыг хүсдэг, зорьдог. Бид ирээдүйдээ итгэдэг бөгөөд бусдыг ч мөн ирээдүйдээ итгэж байгаасай хэмээн хүсэж байна.

Ингээд дүгнэж хэлвэл Бизнес гэдэг нь харилцан итгэлцэлийн биелэл мөн.
Хүмүүсээ бие биедээ итгэж, мөн бусдын итгэлийг дааж явцгаая!

Миний блог #2-д тавтай морилно уу

Намайг Мөнгөнгадасын Эрхэмбаатар гэдэг. Одоо 25 нас хүрч байна.

Мэдээллийн Технологийн салбарт 5 дахь жилдээ хүчин зүтгэж байна, анх 3-р курс төгсөөд М-Си-Эс компанид дадлага хийгээд тэр зундаа ИнженерСофт компаниас гараагаа эхлэж байсан.
Одоо ХуланСистемс компанид зорилго, сэтгэл нэгт нөхдийн хамт Монгол улсын МТ-ын төлөө хүчин зүтгэдэг.

Анх www.erkhemee.com хаягаар нэгэн вебсайт нээж тухайн үедээ МТ, ПХ талаар нийтлэл, хичээл бичиж байсан нь тухайн үедээ хүмүүст таашаагдаж байсан ч тодорхой шалтааны улмаас цааш ажиллуулах боломжгүй болсон.

Мэдээж өдөр тутмын нөр их ажлын ачааллаас бага ч болов хөнгөрч, бусдад тустай бага ч болов мэдлэг, мэдээлэл өгөх, мөн өөрийн нэрийн хуудас болох зорилгоор энэхүү талбарыг нээлээ.

Өмнө нь http://erkhemee.blogspot.com талбар нээж байсан боловч MUUG (Mongolian Unix Users Group) нөхөдтэй хамтран Planet MUUG (http://planet.unix.mn) дээр зөвхөн Мэдээлэл Холбооны Технологийн талаар бичдэг талбар учраас өөр бусад зүйлстэй хутгалдах гээд байсан тул уг талбарыг нээж ялгаж салгахаар шийдлээ.

Энэ талбартаа өөрийн бодол, эргэцүүлэл, дурсамж, мэдээ, мэдээлэл гэх мэт бүхий л зүйлсийг бичих болно.

Саатан болгоосонд дахин талархлаа.